Zemljište je koža planete Zemlje i predstavlja najvažniji prirodni resurs od nacionalnog interesa svih zemalja sveta. Holandija deo okeana pretvara u plodno zemljište, Mađarska slana zemljišta rasoljava i pretvara u plodna zemljišta uz izdvajanje značajnih finansijskih sredstava iz njihovih budžeta.

Šta radi Srbija koja ima 5 miliona hektara poljoprivrednog zemljišta sa mogućnošću organizovanja primarne proizvodnje na veoma visokom nivou uključujući stočarstvo koje kroz nus proizvode održava plodnost zemljišta?

Ništa značajno:

– uništila je prerađivačke kapacitete

– stočarstvo potpuno uništeno

– zbog toga drastično smanjenje ugljenika u zemljištima što se zove degradacija zemljišta

– vrši se kao kontrola plodnosti po metodama od pre 70 godina

– grade se objekti na najkvalitetnijim zemljištima posle čega zemljište gubi funkciju i td.

U Srbiji se sve  češće  govori o zagađenju vazduha i voda, a niko ne pominje  zagađenje i degradaciju zemljišta. Kad kažemo koža planete Zemlje to možemo da uporedimo sa ljudskom kožom i da postavimo pitanje kada umire ljudski organizam sa kojim stepenom opekotina. Tako i planeta Zemlja umire sa visokim stepenom degradacije koje su neminovne odnosom prema zemljištu.

Zato šaljemo apel svim državnim institucijama i organizacijama da obrate pažnju na zemljište kao prirodni resurs koje se ne prati na pravi način, tako da  gradjani Srbije nemaju nikakve sistematizovane podatke o stanju njegovog kvaliteta odn zagađenja.